Aforyzmy

Aforyzmy i przysłowia przekazują spostrzeżenia, myśli, konstatacje i mądrości będące owocem doświadczenia ludzi wybitnych, mniej znanych, a niekiedy zupełnie anonimowych. Królowa Elżbieta pisząc pod pseudonimem Sylwy Carmen powiedziała, że: „aforyzm jest jak pszczoła: obładowany złotem i uzbrojony w żądło”. To metafora prawdziwa i piękna. Często te krótkie zdania będące aforyzmami, sentencjami, czy przysłowiami zawierają taki ładunek zdrowego rozsądku, że pozwalają przezwyciężać życiowe problemy.

Lubię czytać aforyzmy. Być może dlatego, że są tak krótkie i niewiele czasu potrzeba na ich lekturę. Niekiedy również piszę własne aforyzmy. Mam ich na razie około pięciuset. Oto niektóre z nich:

·         Jeśli ktoś bezinteresownie sprawił, że inny był chociaż przez chwilę szczęśliwy - nie żył nadaremnie.

·         Największe nieszczęście, to być złym człowiekiem.

·         Cokolwiek zabija, jest narzędziem zbrodni – słowo także!

·         Człowiek ma prawo bronić własnego życia, ale tylko do momentu, kiedy miałby za nie zapłacić życiem innego, niewinnego człowieka. Tylko dzięki nieludzkiemu strachowi, który broniąc siebie, zabija innych, możliwe są totalitaryzmy i ludobójstwa. Każdy kto stawia innego człowieka wobec takiej alternatywy jest zbrodniarzem, i tak powinien być osądzony.

·         Niestety, są pod tym słońcem kraje, w których więcej czasu i środków poświęca się zmarłym bohaterom, niż dzieciom przystępujących z nadzieją do realizacji swoich marzeń. Więcej środków idzie tam na cmentarze i pomniki, niż na szkoły i boiska sportowe.

·         Skoro Bóg nie troszczy się o to żeby zapanował ład sprawiedliwości na ziemi, w takim razie pozostawił to zadanie dla ludzi, i nie pozostaje nam nic innego jak wykorzystać w tym celu wszystkie możliwości.

·         Dobro dla naiwnych, biednych ludzi trzeba czynić, nie oczekując na zrozumienie z ich strony, niejednokrotnie wbrew nim.

·         Człowiek, który zaczął używać rozumu, staje się niebezpiecznym dla wszelkich dogmatów i fundamentów, a także dla żyjących z ich głoszenia. Dlatego jest zwalczany z piekielną żarliwością i odsądzany od czci i wiary.

·         Gdy ktoś jest w stanie zapobiec zbrodni i nie czyni tego, słusznie bywa poczytywany za wspólnika zbrodniarza. Niestety ta oczywistość nie dotyczy mieszkańców Olimpu.

·         Przede wszystkim nie szkodzić - dotyczy to nie tylko lekarza, ale każdego człowieka.

·         Powietrzne baraszkowanie ptaków wydaje się tak beztroskie i pełne szczęścia, a przecież tak naprawdę jest bezwzględną walką o życie.

·         Pszczoły oszukuje się cukrem.

·         Stado antylop spokojnie przygląda się, jak w niewielkiej odległości lew rozszarpuje ich towarzyszkę. Stado ludzkie postępuje identycznie, tylko odległość jest bardziej  zawoalowana.

·         Powtórzyć oszczerstwo, to nic innego, jak celnie rzucić kamieniem.

·         Przyjacielu, twierdzisz, że nigdy nie kłamiesz. Twoje milczenie jednak - kiedy widzisz krzywdę człowieka - jest kłamstwem największym.

·         Kto z własnej woli zamieszkał w stajni, nie powinien narzekać na to, że zwierzęta biją go ogonami po twarzy.

·         Radość wewnętrzna i zdrowie fizyczne to nieodłączna para. Jedno bez drugiego nie może istnieć dłużej.

·         Piękno i prawda to dwa różne światy. 

·         Przy korycie obowiązuje szczególny savoir-viwre: bezwzględne wykorzystywanie ryja i pleców.

·         Dorosły, który płacze, gdy zabierają mu zabawkę - jest dzieckiem.

·         Jak było na początku, tak i teraz, bogaci bogacą się kosztem biednych.

·         Nie ma w życiu ważniejszej i bardziej podniosłej chwili od tej, która właśnie przemija.

·         Nadzieja to cichy matczyny głos opowiadający wieczorami czarowną baśń o możliwości przygodnych zwycięstw dobra nad złem.