Fatum

Czesławowi Miłoszowi

Poeto - Ty wiesz; ja na razie przeczuwam

Nocą budzi mnie lot nad urwiskiem

A nieobecność kontynentu pod stopami

Opętla mi serce gałązką tarniny

W rokowaniach z prawem grawitacji

Ustalam dzienny ułamek trajektorii

Jednak nie potrafię chować się na ziarnku maku

Ani brać udziału w pojedynkach na ślinę

Bo jak tu walczyć z rzecznikami własnej powagi

Chleb i pacierz zagrabiających dla siebie

Którzy widząc miecz nad głową płaczą jak bobry

I doznawszy łaski zdradziecko strzelają w plecy

Wychynęli nagle potężniejącą chmarą szarańczy

Już trzeszczy dom nasz chociaż nie ma wichru

Rozpadnie się wyprzedany za miliardy srebrników

Jeśli w porę nie dostrzeżemy, że król jest nagi